Rozdział 26

Zaniepokoiły mnie dziwnie podniesione głosy dobiegające z kuchni. Niall i Zayn kłócą się. Zapewne przeze mnie. Biedny Niallerek, niczemu przecież nie jest winien, a jednak Zayn opieprza go za moje decyzje. Przycisnęłam mocno swoje ciało do poduszki, by ta rozmowa nie docierała do moich uszu. To wszystko co ostatnio dzieje się w moim życiu to za dużo jak dla takiej prostej dziewczyny.

* Oczami Zayna*

-Zayn zostaw tą wódkę! Chłopie alkohol to nie sposób na ucieczkę od problemów i ciężkich myśli.- spokojnym głosem powiedział Niall.
-Co ty kurwa możesz wiedzieć o tym co się dzieje w mojej głowie? No co?- kolejny kieliszek trunku wylądował w moich ustach.- Ja nie chciałem, żeby ona cierpiała i znienawidziła mnie.Rozumiesz? Ale nie kurwa zawsze musi się coś spierdolić.
-Porozmawiajcie ze sobą jak dorośli ludzie, a nie będziesz wszystko załatwiał przemocą.-przegiął gówniarz. Wstałem do niego i złapałem za koszulkę.
-Nie pozwalaj sobie! To co robię to moja sprawa, a ty lepiej zajmij się swoim życiem.- pogroziłem mu pięścią. Wypiłem kolejną kolejkę aby stłumić wewnętrzne głosy.-Zanieś jej coś do jedzenia. Ona musi nabrać siły.- młody tylko pokręcił głową i zaczął przygotowywać kanapki dla mojej Anthoinette.

*** Oczami Anthoinette***

Nie potrafię opisać wdzięczności dla Nialla. Gdyby nie on... Nawet nie chcę wiedzieć. Odstawiłam pusty talerz i zajęłam się Harrym Potterem.Drzwi otworzyły się z cichym zgrzytem.Mimowolnie skuliłam się widząc Zayna.
-Anthoinette...Przytul się do mnie. Błagam Cię...Przytul.-położył się obok mnie czekając aż zajmę" swoje " miejsce. Nie chcę żeby mnie uderzył. Przekręciłam się i ułożyłam przy jego torsie. Mocny zapach alkoholu mieszał się z jego perfumami. Uniósł palcem mój podbródek. Jego usta złączyły się z moimi. Jego ręce na moich udach.Odsunęłam go od siebie. Nie potrafię go całować. Nie po tym co mi zrobił.
-Anthoinette.-warknął.Znów nachylił się do pocałunku, tym razem trzymając mój podbródek.Łzy spłynęły po mojej twarzy.Tęskniłam za nim. Za jego bliskością i namiętnością. Wplotłam palce w jego włosy.Mruknął zadowolony moją reakcją i przeniósł się niżej. Jego dłonie delikatnie pieściły moje ciało. Mogłam mu się oddać albo stawiać. Przy drugiej opcji zerżnąłby mnie zostawiającą umierającą z bólu.Rozebrał mnie i obrzucił moje ciało spojrzeniem pełnym bólu.
-Sprawię, że ból zniknie...-szepnął całując obolałe miejsca. Kogo ja chcę oszukać. Kocham go. Zsunął ze mnie bieliznę.-Musisz mi pomoc An...Pomasuj go.-przeniósł moją dłoń na jego męskość. Głaskał mnie delikatnie, kiedy ja spełniałam jego potrzeby.-Kochanie wystarcz.-położył mnie delikatnie i naciągnął prezerwatywę.
-Z..zayn...
-Będzie dobrze An. zaspokoję Cię.-wsunął się we mnie delikatnie. Nie czułam bólu. Wspomnienia z tamtej nocy uciekły z mojej głowy.Liczyło się tylko to, że mój Zayn wrócił. Jego ruchy były delikatne,starał się. Jęknęłam cicho przez rozkosz rozlewającą się po moich żyłach.
-Kocham Cię An..-nasze przyspieszone oddechy i pourywane słowa krzyżowały się przez spełnienie wypełniające nas. Opadłam pod nim wykończona orgazmem.Zamknął mnie w swoich ramionach.Jego wilgotne ciało było moją ostoją. Potrzebowałam go. Nawet nie wiem kiedy usnęłam na jego torsie. Obudziłam się rano przez gorąco.Cała byłam wilgotna od potu, kiedy Zayn przycisnął do mnie swoje ciało. Delikatnie wyswobodziłam się z jego objęcia i ruszyłam w stronę łazienki.Wzięłam długą kąpiel i znalazłam jakieś ubrania.Zeszłam do kuchni z zamiarem przygotowania śniadania.
-An?
-Nialler.
-Nic Ci nie jest?
-Jest okej..-odgarnęłam włosy na jedno ramię i zaczęłam przygotowywać grzanki. Usłyszałam szybkie kroki na korytarzu, a po chwili drzwi od kuchni otworzyły się z hukiem.
-Anthoinette.-mruknął
-Hej..Wykąpałam się i.
-Kto pozwolił CI wyjść?!
-Zayn daj jej już spokój. !Dałeś jej już nauczkę! Przestań!
-Zamknij mordę Niall.
-Przepraszam Zayn..-powiedziałam cicho i ruszyłam do drzwi. Przeszłam przez korytarz zmierzając do mojej "celi" . Położyłam się na łóżku i rozryczałam jak dziecko.
-An co ty robisz?
-Nie chcę żebyś krzyczał na Nialla.
-Kochanie chodź. Zjemy śniadanie...-wyciągnął do mnie rękę. Niepewnie chwyciłam ją i wstałam.Poprowadził mnie do kuchni gdzie siedział Niall ze spuszczoną głową. Zajęłam miejsce obok niego i wbiłam wzrok w swój talerz.
-Zayn...
-Co?
-Chciałabym wrócić do szkoły.
-Nie.
-Ale ja muszę, słyszysz?! Zayn!
-Nie podnoś na mnie głosu Anthoinette.
-Zayn po co to robisz? Jak możesz? Mój tata zapewne umiera ze strachu!
-Gdybyś była posłuszna to nic by Ci się nie stało. Sama jesteś sobie winna Anthoinette!
-Zabiorę ją do szkoły.-powiedział cicho Niall.
-Nie. Będzie chciała uciec.
-Nie. daj jej w końcu spokój.Gdybyś zachowywał się normalnie to nie chciałaby uciekać od Ciebie.-to chyba dało mu do myślenia. Jego wzrok utkwił na suficie.
-Spróbujcie coś wykombinować.... jedno albo drugie. Znajdę was oboje i zabiję.-wyszedł z kuchni trzaskając drzwiami.Przytuliłam się do Nialla.
-Tak bardzo dziękuję.
-An jedz szybko. Mamy mało czasu.-wrócił Zayn i podał mi ciuchy.Zjadłam swoją porcję, przebrałam się  i chwilę później siedziałam w samochodzie blondyna.
-Gdzie ty jedziesz? Szkoła jest w innym kierunku.
-Anthoinette muszę Cię stąd wywieźć.On Cię więcej nie dotknie. Dzisiaj zostajesz u Louisa, a jutro lecisz do Stanów
-Zaraz...Co? Niall on Cię zabije!
-Lecę razem z Tobą.
-Kiedy to wymyśliłeś? Jak?
-Powiedziałem Lou, on mi pomógł.
-Może Zayn się zmieni.
-Oboje wiemy, że nie. Chodź.-zatrzymał się w jakimś całkiem przytulnym miejscu.Wysiadłam i od razu pociągnął mnie w stronę drzwi niewielkiego domku. Louis otworzył drzwi bez słowa i wpuścił nas do środka.Przytulił mnie delikatnie i pocałował Niallera.
-An jak się czujesz?
-Jest okej.
-Wszystko będzie okej, musisz mu się tylko postawić.
-Ostatnio jak mu się postawiłam to wylądowałam w szpitalu.
-Dlaczego do mnie nie zadzwoniłaś?
-Zabrał mi telefon.-za oknem usłyszałam pisk opon. Niall i Louisem wybiegli na zewnątrz, a ja zza firanki patrzyłam jak rozwścieczony Zayn rzuca się na Louisa.Chłopak odepchnął go i złapał za ramiona.Nie mogę na to patrzeć. Niall wszedł do domu i pociągnął mnie za rękę ruszając do tylnego wyjścia.
-Niall to koniec...-szepnęłam.
-Nie. Uda się.-biegliśmy przez jakąś łąkę, nawet nie wiem gdzie.
-Stać.-wmurowało nas.Zastygliśmy w pół kroku. Liam,Harry, Luke i Zayn stali przed nami z naszykowaną bronią do strzału.Zasłoniłam Niallera swoim ciałem.
-Anthoinette chodź tu!- powiedział miękko Zayn.
-Nie.
-Coś ty powiedziała?!
-Nie pozwolę Ci skrzywdzić Nialla, Zayn. Pójdę z Tobą jeśli przyrzekniesz mi na swój honor, że go nie tkniesz.
-Chodź tu do jasnej cholery!- pociągnął mnie za rękę, ale nie ustąpiłam.Uderzył mnie w twarz. To już nawet nie boli.Zebrałam w sobie nieznaną mi dotąd moc i go uderzyłam.Wymierzyłam mu policzek wkładając w to  całą swoją siłę.
-Jesteś martwa.-syknął wymierzając mi cios.Upadłam na ziemię i przyjmowałam jego furię. Metaliczny smak krwi wypełnił moje usta. Ból odciął mi kontrolę nad ciałem.Zdążyłam usłyszeć jeszcze okropny huk i zobaczyć jak ktoś pada koło mnie. Ten zapach....Niall.