Rozdział 1

Przerażał mnie. Całym sobą. Sposobem w jaki się poruszał, w jaki patrzył. Na 100 % nie był chłopakiem, z którym chciałabym się spotkać w ciemnej uliczce. Przeprowadziłam się do Bradfort dwa dni temu, a już nienawidzę tego miejsca. Przez pracę mojego taty często zmieniam miejsce zamieszkania i może przez to nie mam przyjaciół. Mama zginęła 3 lata temu w wypadku samochodowym. Otworzyłam oczy. Kolejny pochmurny poranek.
- Cześć paskudo. - powiedziałam przechodząc obok lustra. Wciągnęłam bluzę, kapcie i zeszłam na dół. Taty już nie było. Nawet moje ulubione płatki śniadaniowe nie smakowały mi w tym miejscu. Po wzięciu prysznica założyłam czerwoną spódniczkę i koronkową, czarną bluzkę. Kiedy jeszcze mieszkałam w LA kochałam nosić krótkie kiecki i nie zamierzałam z tego rezygnować. Wsiadłam do mojego Mimi Coopera S i pojechałam do szkoły. O tej porze parking był prawie pusty. Prawie bo kawałek dalej stał on, jego samochód i jego koledzy. Starałam się opuścić mój niebieski skarb z gracją ale wiatr pokrzyżował moje plany i podwiał czerwony materiał ukazując czerwoną, koronkową bieliznę jaką na sobie miałam. Byłam pewna, że nikt nic nie zauważył. Jak najszybciej weszłam do szkoły. Przez 6 godzin słuchałam nauczycieli modląc się żeby wrócić do domu i zanurzyć się w lekturze. Gdy tylko zabrzmiał dzwonek kończący zajęcia udałam się do biblioteki. 20 minut później szłam po moje rzeczy. Kiedy dotarłam do korytarza gdzie była moja szafka miałam ochotę krzyczeć. On tam był. Przemknęłam szybko mając nadzieję, że mnie nie zauważy. Odetchnęłam z ulgą otwierając szafkę. Przewiesiłam torbę przez ramię, wzięłam do ręki MP4 i odsunęłam się żeby zamknąć mój schowek ale zderzyłam się z czymś twardym. Nie musiałam się odwracać. Czułam jego perfumy i zapach tytoniu. MP4 wylądowało na podłodze kiedy z wielką siłą przekręcił mnie i wcisnął w szafki. Patrzyłam w jego miodowe oczy. Przećpane oczy. Przekrzywił głowę w lewą stronę i przygryzł wargę.
- Chyba się jeszcze nie poznaliśmy. Zayn. - zamruczał cicho.
- An..
- To twoje pełne imię ?
- Anthoinette. - musnął ustami zewnętrzną stronę mojej dłoni. Serce waliło mi jak oszalałe, a on po prostu stał i bawił się rąbkiem mojej spódnicy. Wyglądał jak mały chłopiec. Uśmiechnął się pod nosem i naparł na mnie całym ciałem. Uścisnął moje udo, a jego ręka powędrowała w górę podwijając czerwony materiał.
Sparaliżował mnie strach. Nie miałam odwagi się odezwać ani ruszyć.
- Podoba mi się ta koronka. Po pokazie na parkingu wręcz nie mogę się oprzeć. - oblizał wargi i przesunął palcem po cienkiej tasiemce mojej bielizny.
- Panie Malik ! - fuknął i odwrócił się do mnie plecami tym samym uwalniając z uścisku.
- Co ? - odburknął.
- Anthoinette jest tutaj 3 dzień, a pan już daje jej pokaz swojego charakteru ?
- To chyba nie jest pani sprawa. - odpowiedział niegrzecznie i wyciągnął do mnie rękę. Spojrzał na mnie przerażająco chłodnym spojrzeniem. Nie chciałam żeby miał problemy dlatego podniosłam MP4 i chwyciłam jego dłoń. Uśmiechnął się pod nosem i zaciągnął mnie na parking.
- Podoba mi się to, że milczysz. - powiedział cicho. - Jutro idziemy na imprezę. Włóż coś ładnego i krótkiego. - zostawił mnie obok samochodu i odszedł. Odetchnęłam głęboko i oparłam sie o zimną blachę mojego Coopera.
- Uważaj na siebie. - otworzyłam oczy. Przede mną stała jakaś dziewczyna. - Rosemary.
- Anthoinette. - podałyśmy sobie ręce.
- Dałaś Malikowi pozwolenie na to, żeby się do Ciebie zbliżył.
- Co ja zrobiłam ?! - byłam cholernie zszokowana tym wszystkim.
- Podałaś mu rękę. On wie, że się go boisz. Lubi to. Wykorzysta. Nawet się nie obejrzysz a już będziesz w jego łóżku.
- Nie jestem taka.
- Słodka jesteś. Myślisz, że on będzie pytał o zdanie ? - odeszła. Wróciłam do domu starając się poukładać sobie w głowie całe to gówno. Odrobiłam lekcje i zanurzyłam się w lekturze. Spędziłam cały dzień w łóżku zafascynowana przygodami głównej bohaterki. W nocy nie spałam najlepiej. Czułam jego zapach co wywoływało ciarki na całym moim ciele. O 2 w nocy skapitulowałam i otworzyłam oczy. W oknie zobaczyłam ciemną sylwetkę. Chciałam krzyknąć ale w sekundzie znalazł się przy mnie i zatkał mi usta ręką.
- Dobrze Ci radzę nie drzyj się Anthoinette.